angkot,Malang

      การเดินทางในเมืองมาลัง ประเทศอินโดนีเซีย เป็นสิ่งที่ชาวต่างชาติต้องทึ่ง ตะลึง การการจราจรบนท้องถนนที่ครึกครักเต็มไปด้วยบรรดารถต่างๆ แถมบนท้องถนนไม่มีแม้ทางฟุตบาทเหมือนบ้านเรา รถราแล่นด้วยความเร็ว ทั้งรถยนต์ จักรยานยนต์ รถรับจ้างประจำทาง แต่สิ่งที่ทำให้ชาวต่างชาติอย่างเราเราประทับใจ คือรถจักรยานยนต์ที่แล่นบนถนนทั้งคนขับและคนซ้อนท้าย ต่างใช้หมวกกันน็อกกันทั่วทั้งเหมือง และไม่ค่อยที่จะเห็นตำรวจตรวจจับรถบนถนน แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่คนต่างผมสนใจในเมืองมาลัง  กลับกลายเป็นรถประจำทางสายต่างๆ ในตัวเมือง ที่ผู้คนเรียกข่านกันว่า angkot จะมีให้บริการหลายสายมาก  จากการที่ผมกับบรรดาเพื่อนๆ ของผมลองใช้บริการมันน่าสนใจในหลายๆ มุมมอง ไม่ว่าจะเป็นค่าโดยสาร  Rp.2500  ตลอดสาย แถมยังมีที่นั่งเสริมไว้คอยบริการอีกด้วย และการขึ้น angkot ของคนเมืองนี้แบบว่าขึ้นก่อนแล้วนั่งตรงไหนคนที่ขึ้นหลังต้องหาที่ว่าง(อารมณ์แบบว่ากูไม่เลื่อนให้นะขึ้นหลังเข้าข้างใน) เอาเป็นว่ารายละเอียดปลีกย่อยเดี่ยวจะนำมารายงานให้ทราบในโอกาสต่อไป

 

     

      Salamat Hari in(ซาลามัตฮารีอีนี่) สวัสดีสำหรับวันนี้ เป็นคำกล่าวทักทายของชาวอินโดนีเซีย ซึ่งก็เป็นอีกวันสุดสัปดาห์ ที่ผมได้มีโอกาสเดินทางไปที่แห่งหนึ่งในเมืองมาลัง คือตลาดอาทิตย์ เปรียบเสมือนตลาดนัดวันอาทิตย์บ้านเรา  แต่ที่ต่างกันก็คือที่นี่จะมีนัดตอนเช้าของวันอาทิตย์ ผมขึ้นรถ angkot สาย AL จากที่พักเพื่อเดินทางไปยังตลาด บนถนนสายหนึ่งมีชื่อว่า JL.semeru ด้วยเวลาเพียงไม่กี่นาทีก็ถึงตลาดนัด ผมใช้เวลาในการเดินเพื่อดูของที่ตลาดประมาณชั่วโมงกว่า หลังจากนั้นเดินเท้าต่อไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้กับตลาด ตรงข้ามกับสนามกีฬา SATADION KAJAYANA เป็นร้านอาหารไก่บ้านทอดที่ผมและเพื่อนลองไปกินดู(ไก่บ่านทอดอร่อยมากเสิร์ฟพร้อมข้าวสวย) ทานเสร็จถึงเวลาเก็บเงิน! ด้วยราคา Rp. 150.000 (ก็แบบว่าคนมีเงินทาน มือละแสนกว่า อิอิอิ) เสร็จจากร้านอาหารต้องเดินเท้าต่อไปยังหน้าถนนเพื่อรอขึ้น angkot กลับที่พัก     

      เมื่อถึงเวลาขึ้นรถ ผมเจอกับบรรยากาศจริงที่เคยเล่าไว้ในรอบก่อน คือเจอกับที่นั่งพิเศษที่ต้องลากที่นั่งที่ทำกับไม้ ที่สอดไว้ใต้ที่นั่งที่ติดกับรถ ลากออกมาตรงประตูทางขึ้นแล้วนั่งหันหน้าออกนอกถนน(รับลมแบบเต็มๆ จัดมาคนมาลัง)   บรรยากาศภายในรถก็ใช่ย่อย(นั่งกันเต็มไม่ขยับ แบบว่าเข้าข้างในสิอีปลวก อิอิอิ กูไม่ขยับให้ใครจะทำไม่ อิอิ)  แต่ก็เป็นสิ่งที่หาไม่ได้จากที่อื่นๆ นะบอก เวลาจะบอกให้ pak หรือคนขับจอด ต้องบอกว่า (kiri ya pak) ประมาณว่าจอดด้านซ้ายให้ด้วย จะลงแล้วก็จ่ายเงินค่ารถตามที่บอกว่า Rp.2500 ตลอดสายของสายรถ angkot ที่ขึ้นแต่ละสายนะ เช่น สาย AL, GL, ADL, ..., เป็นต้น ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเดอนทางไปที่ไหนด้วยครับ

                                               

      และแล้ววันนี้ผมก็สามารถเดินทางไปในที่ที่ผมต้องการจะไปด้วยรถประจำทางในเมืองมาลัง ด้วย angkot AL ที่มีให้บริการอยู่ข้างหน้าที่พักที่ผมพักอยู่ กับ angkot GL  เป็นอันว่าวันนี้ผมเดินทางด้วยรถประจำทาง และเดินเท้า(จนต้องซื้อรองเท้าผ้าใบคู่ไหม่นะ คิดดู)  คือต้องบอกก่อนว่าการเดินทางไปไหนมาไหนในเมืองมาลังด้วยการเดินเท้า เป็นอีกหนึ่งวิธีของการเรียนรู้วัฒนธรรม ของคนท้องถิ่น และเรียนรู้สถานที่ต่างๆ ที่เราสามารถพบเห็นได้ด้วยสายตาตลอดการเดินทาง มันทำให้ผมประทับใจกับทริปการเดินทางมายังอินโดนีเซียเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่น่าประทับใจที่สุดทั้งผู้คนมากมาย และภาพเมืองมาลังในยามอรุณและยามราตรีที่แสนสั้น